روش های فیوژن MIS

• فیوژن بین مهره ای جانبی با حداقل تهاجم (XLIF) و (DLIF)
• فیوژن بین مهره ای خلفی کمری با حداقل تهاجم (PLIF)
• فیوژن بین مهره ای transformational کمری با حداقل تهاجم (TLIF)
• فیوژن خلفی قفسه سینه با حداقل تهاجم
• فیوژن بین مهره ای جانبی با حداقل تهاجم
• فیوژن بین مهره ای جانبی دو انتها (XLIF)
• فیوژن بین مهره ای جانبی مستقیم (DLIF)  

این ها روش هایفیوژن MISهستند که در بیماران مبتلا به بی ثباتی ستون فقرات استفاده می شوند، بی ثباتی ستون فقرات در این بیماران ناشی از خرابی دیسک ها و یا مفاصل فاست است که باعث حرکت غیر طبیعی و درد و از دست دادن ارتفاع فضای دیسک بین مهره ها می شود که این نیز باعث فشار اعصاب نخاعی خارج شونده از کانال نخاعی ، لغزش یک مهره بر دیگری، و یا تغییر در انحنای طبیعی ستون فقرات می شود. تفاوت اصلی در این رویکردها منطقه ای از بدن است که از طریق آن به ستون فقرات می توان دسترسی پیدا کرد